Acınası bir durumdayım...
Klişeler boşuna oluşmuyor.
Adam hissetmiş, öyle demiş... Sonra diğeri, diğeri...
Hepsinin de hissettiği aynı. Darbe aynı yerde.
Boğazım düğüm düğüm,
mideme taş oturdu,
içim yanıyor
kalbim ağrıyor.
Bu durumu, bunlardan daha iyi ifade edebilecek kelimeler yok.
Hiç uğraşmasın öyle, o bilirkişiler "imgelemdeki devinimsel arayışım sona erdi, varoluşumun sorgusal düzlemindeyim" gibi alengirli abidik gubidik ifadelerle klişeleri bozmaya... Bozulmaz onlar.
Çünkü gerçek, budur.
Ben, bu durumdayım.
ve hatta tam anlamıyla ...öt oldum.
Gidiyor...
Artık aynı şehirde, aynı mahallede yaşamayacağız.
Öyle bir heyecanla haber verdi ki bana.
Bir klişe daha: Onunla mutlu oldum, çünkü o çok mutluydu.
Terfi haberini alır almaz hemen de aramış beni...
Hemen beni aramış: Züğürt tesellisi...
Gidiyor...
Ötesi var mı?
Ve son bomba: Kelimeler kifayetsiz kalıyor.
Vallahi öyle.
Yazamıyorum işte...
Ne demeliyim ki?
"Ben onsuz ne yaparım?" mı?
Dedim bile...
