Canım annem,
İyi ki beni SEN doğurdun.
"Doğ-büyü-oku-işe gir-evlen-çocuk doğur-emekli ol-torun sev-öl" düzleminde hareket edilen, ne istediğini bile düşünmeden bu düzleme dahil olan, önceden programlanmış hayatlar sayesinde şu dünyaya gelen o kadar çok insan var ki...
Kimse ailesini seçemiyor.
Kimse annesini seçemiyor.
Ne olursan ol, yine de çok severdim seni. Anneler sevilmez mi?
Ama insanın annesini hem çok sevmesi, hem de onunla gurur duyması bambaşka birşey.
Hayatım boyunca, varlığın bana hep güven verdi.
Hayatım boyunca, yüreğimde ufacık bir yara bile açmadın.
Hayatımda bir kere bile senin yüzünden mutsuz olmadım.
Bir çocuk ne isterse, onu verdiniz babamla birlikte...
Herşeyden önce, birbirinizi çok sevdiniz.
Bir çocuk için bundan öte mutluluk mu var?
Beni dünyaya getirdiniz, hakkını da verdiniz.
Üremediniz.
İnsan yetiştirdiniz...
İyi ki babamla evlendin!!!
İyi ki annemsin!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder