İşte geldim otuzbeşime...
Kazık kadar oldum.
Daha dün hesaplarken 2000 yılında kaç yaşımda olacağımı,
ve cevabı bulduğumda "amma da büyük olacağım" dediğimi,
Şimdi 2000 yılındaki küçüklüğüme dönmek istiyorum belki...
İstiyor muyum daha genç olmak?
Geçmişimde, yeniden yaşamak istediğim bir dönem
ya da yeniden hayata başlamak istediğim bir yaş var mı?
....
Yok mu?
Aferim bana!
Silmek istediğim hatıralar?
.....
Var mı?
Ama onlar öylece kalsın, önemli değil.
Hepimiz birgün en sevdiklerimizi kaybedeceğiz.
Ölümün bile güzeli var...
Hepimiz "acı"lar yaşayacağız.
Herkesinki kendine "acı".
Onlar da lazım, büyümek için.
Hiç tanımamış olmayı istediğim biri var mı?
.....
Yok mu?
Tanıdığım herkesin bir faydası oldu bana.
İnsan kısmının şaşırtıcılığını öğrettiler hiç değilse.
Sevdiğim herkesin de beni sevdiğinden eminim.
Boşa gitmedi hiçbir şey...
Yoksa nasıl olurdum otuzbeşimde bu kadar memnun?
Velhasıl,
Otuzbeşimin baharında,
kendimden memnunum.
Sahip olduklarımdan memnunum.
İnsan daha ne ister ki?
(Doğumgünü pastamdan bir dilim daha!!!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder