AYI

Ben demiştim...

Bundan 5-6 yıl önce, saçımı tutup da başımın arka çıkıntısını ensemle öpüştüren ayıya demiştim...

Sessiz telefonların sese geldiği nadir akşamlarımızdan birinde, telefonda arsız arsız malum ayıyı (kocamı) isteyen "ağırbaşlı olgun hanımabla" tahammül sınırlarımı zorladığı için çıldırmıştım... Şimdiki aklım olsa, güler geçer ve güle oynaya giderdim evden... Toyluk işte.
Gösterdiğim tepkiye sinirlenen ayı, salonda arkadaşlarımız olduğu halde, beni mutfağa çekerek, bağırmamamı sağlamak için!!! bir eliyle ağzımı kapatırken, diğer eliyle de saçımı tuttuğu gibi arkama yapıştırmıştı kafamı hızla...
Ayı!
Hayvan!

Çıkacaktı bunun acısı birgün bedenimden, boynumdan. Belliydi. O kadar hayvancaydı ki yaptığı...
Buyur işte!
Aman boynum tutuldu, aman boynum yine ağrıyor derken, iki hafta boyunlukla gezmem gereken günler geldi.
"Birgün boynumda bu yüzden bir sorun çıkacak" demiştim.
"Bunu hesabını sorarım" demiştim.

Boynumda sorun çıktı.
Hesap sormak neye yarar?
Kimi eğitir? Kimi memnun eder?
Bırak boyun travmasını, tek bir saç telim çekildiğinde yaşayacağım can acısına değmez... idi...
Toyluk.
Şaşkınlık...

Acaba Ayı ve Hanımabla'nın sağlık durumları iyi mi?
Geçmiş olsun.