EVÖDEVİ

Ders: Kompozisyon

Konu: Bkz.bir önceki yazı

Giriş:

"Bu konuda çok fazla yazıp söylemek istemiyorum."

....diyenden kork.

Gelişme:

Ölürüm de adım atmam. Artık önüme bakıyorum. Kendimi değerli hissediyorum. Bunu kimsenin yıkmasına izin vermem.

İsteyen buyurur, gelir. Kapımı açarım ya da açmam. Kapıdan içeri alırım ya da almam. "Kahve içer misin?" derim ya da demem. "Seni seviyorum, bundan sana ne?" derim ya da demem. (Bu kimin sözüydü?..) "Kendi kendime aşk yaşıyorum, bundan hoşlanıyorum, ortada o kadar seçenek varken aptalca seni düşünüyorum, ne trenler kaçıyor bir bilsen" derim ya da demem.

İstemeyen gelmez ... Bu benim için kayıp mı? Yooooo!.. Kendi kendime yaşamaktan zevk aldığım birşey değil mi bu zaten? Yaşarım, son tozlar silkinene kadar beklerim, önüme bakar, yeni trenlere binerim... Tren biletleri zannettiğim kadar zor bulunmuyormuş. Hem de up-ultra mep-mega enbisüper hızlı, komforlu trenler...

Ben hala 'kara tren'de takıldım... Hay şu nostaljik ruhumun içine................

Kara treeeeeyn gecikiiiiir, belkim hiç dööööynmeeeeezzz.....

Sonuç:

O kadar da aptal değilim.